Breath in, Breath out
Zo veel emotie tegelijkertijd.
Vragen maar geen antwoorden.
Niet de juiste woorden voor wat jij wilt zeggen.
Het gevoel dat de tijd stil staat.
Het eenige wat je dan kan doen, is blijven ademen. De rest komt vanzelf wel.
Ik was verlamd nadat ik hoorde dat een dierbare was verongelukt. Rauwen kon ik niet. Ik mocht niet, want ik had het niet zo erg als de nabestaande. Ik had het gevoel niet meer te kunnen ademen. Een zware last ruste op me borst. Niet rauwen kan een mens maar voor zo lang. Pas dat mij verteld werd dat het oké was, dat ze als een zus voor mij was, toen ontlade de druk van me borst pas.
Breath in, breath out is een ode aan deze vriendin maar ook aan iedereen die nog moet rauwen, aan het rauwen is of niet kan rauwen. Soms moet je door de stilte heen. Soms staat de tijd heel lang stil. Soms zullen de juiste woorden nooit komen. Het eenige wat je dan kan doen, is blijven ademen. De rest komt vanzelf wel.
Dit werk is gemaakt in combinatie met Holding on.
